A fala empolada/ o lereado baboso/ puxa-saco cheio de salamaleques de Roberto Rocha lembram o personagem "Enrolando Lero". Ridículo.
"O Presidente foi levado ao remanso da política de efeitos retóricos/ morais para o alto mar da política real/ onde até o silêncio tem significados".
O fraseado teatral/ "bem intencionado" prossegue "como uma onda no mar": "pedem que jogue o filho ao mar para comprometer o governo".
Que tal recitar para os "Bolsos": "será maior nobreza da alma sofrer as flechas ultrajantes ou pegar em armas contra o mar de infortúnios?"
Nem Willian Shakespeare na sua magistral imaginação poderia ser mais capacho no genuflexório ao "rei" do que Roberto Rocha.

Nenhum comentário:
Postar um comentário